"... and she's buying a stairway to heaven..."

Nooo ostatnio to się nachodziliśmy z Trisem, ale co złaziliśmy to nasze. W czwartek wybraliśmy się do Katowic, gdyż jak co roku muszę zebrać się w sobie, nerwy utrzymać na wodzy i walczyć jak lwica o to co należy się moim dzieciakom... mianowicie zasiłek alimentacyjny (we wrześniu jeszcze rodzinny.... -.-). Sama droga do Katowic przebiegła sprawnie (tylko 20 minut w korku za Tychami! Sukces!), jedynie pod koniec jak to zawsze bywa w naszej kochanej komunikacji miejskiej, musiała napatoczyć się typowa, śmierdząca żulica dzięki której wolałam jednak zmienić miejsce bo bym się udusiła. Jedna rzecz, która mnie serio wkurzyła, to coś co obserwuję już od 6 lat czyli odkąd sama mam dzieci. Czemu starsi ludzie mają w swoim chorym zwyczaju robienie sobie z wózka z dzieckiem podparcia w autobusach?! Nie dość, że macają de facto czyjąś rzecz, to do tego narażają na upadek nie tylko siebie, ale i małe dziecko. Taka Pani i tym razem się trafiła i jak to zwykle bywa została delikatnie mówiąc, uświadomiona że wózek to nie cholerna poręcz. 

Ok, w samych Katowicach punkt pierwszy programu, lecimy do komornika po pisemko. I tu zonk... potężny próg do klatki chodowej i strome schody... Dobra, wózek wtarabaniamy na klatkę, malucha na ręce i wio po nieszczęsny świstek. Sprawa załatwiona. Punkt drugi. Sekretariat mojej szkoły. Szlag by to, ta sama sytuacja. I znowu brzdąc na ręce i dawaj na pięterko. Dyplom i świadectwo odebrane, jak już wspominałam kilka postów temu, jestę architektę. ;) Obowiązki załatwione, ale czymże byłby ten wyjazd, gdybym nie zajrzała do H&M co by obejrzeć koszulki dziecięce z logami kapel rockowych o których wspominał mi Pan Tata i rzecz jasna gdybym nie zajrzała jak zawsze do ukochanego antykwariatu. Z H&M, wyszliśmy z koszulką Led Zeppelin dla Tristanka (oj wierzcie mi, musiałam uruchomić wszelkie zapasy swego samozaparcia, żeby nie kupić jeszcze koszulki Beatlesów, Ramonesów i piżamki The Rolling Stones. Wszystko w swoim czasie hihi!) i branzoletką dla Wiki. Swoją drogą, żałuję okropnie, że wyprzedali już kozulki AC/DC, pasowałaby genialnie do naszej torby na wózek. Z antykwariatu, wyszłam o dziwo tylko z dwoma książkami, a Tristanek z jedną, którą dostał od Pani sprzedawczyni na pociechę przy fochach, a którą chciał zwyczajnie zjeść ;) Po powrocie na Tychy, zdążyliśmy jeszcze skoczyć do dziadków i zrobić szybkie zakupy.

Za to w piątek już tak kolorowo nie było, bo potrzebne papiery i wnioski musiałam zatargać do MOPSu, znowu zrobić zakupy, czekać na przystanku na spóźniający się mocno autobus przy akompaniamencie marudzącego i śpiącego Trisa, dojechać do domu, od razu odebrać Wikę od dziadka, który ją podwiózł i ugościć mamę i siostrzenicę Pana Taty. Zapomniałabym, po raz kolejny starsza Pani w autobusie zdążyła mnie zdenerwować pchając się na siłę przede mnie (a stałam już w drzwiach) i zdzielając mnie łokciem. Co ciekawe Pani w ręku miała kule więc zastanawiam się skąd u schorowanych ludzi tyle siły i werwy.... Za to wszystko dziś się byczymy cały Boży dzień. Nawet obiadu nie gotowaliśmy uznając, że kanapki nam spokojnie wystarczą. Ja nie narzekam, w końcu obiecałam sobie nie objadać się w takim stopniu ;)

Z przykrych wieści: Musieliśmy niestety pożegnać naszego Edgara. Nie wiemy czemu nas tak szybko opuścił i jest nam bardzo smutno z tego powodu. Ledwo zdążył się z nami oswoić. Będziemy tęsknić.

Chwalimy się pierwszą koszulką kapeli! Młodemu zostawię ją na pamiątkę i dam na 18 urodziny ;)

Ostatnio jakoś mało zdjęć robimy, trzeba nadrobić!

Lansuję się w prezencie od chrzestnego ;)